Eenzaamheid. Wat een rotwoord. Wat een rotgevoel.

Het idee dat niemand om je geeft.

Dat je nul vrienden hebt.

Dat er niemand is die aan je denkt.

Dat je net zo goed van de aardbol kunt verdwijnen. Want je doet er toch niet toe.

Het zijn gedachten die maar al te herkenbaar zijn. Somberheid. Paniek. Ongenoegen. Je opgejaagd voelen. Het idee dat je niet goed genoeg bent. En nooit goed genoeg zult zijn.

Phew! Wat een bagger zeg.

Je zou denken dat je daar minder last van hebt wanneer je op een tropisch eiland zit als Bali.

Ja, de zon op je bol, het zoute zeewater op je lippen en je tenen in het zand doen wonderen.

Toch zijn er ook op Bali mensen die af en toe vechten met dit soort gedachten. Ik ben er een van. Een van de velen.

In dit artikel deel ik vijf dingen die mij helpen wanneer ik me eenzaam voel.

Het leven gaat niet altijd over frangipanis

Hoeveel ik ook van Bali houd, ik ben dit eiland een beetje als rehab centre gaan zien. Een toevluchtsoord voor gekkies uit het westen.

Mensen met bindingsangst, verlatingsangst, (winter)depressies, narcisten, borderliners of gewoon millennials die zijn gevlucht voor problemen/verantwoordelijkheden thuis. Het zit er hier vol van (en ik val waarschijnlijk in alle categorieën). 

Oké, misschien dat ik een beetje cynisch ben geworden en minder tijd op de ‘psychologie’ afdeling van Quora moet doorbrengen. Maar ja, ik ken wel veel mensen die zware ups en downs hebben op Bali. 

Het leven is niet altijd leuk. En een leven in het paradijs is daar geen uitzondering op. 

Sterker nog, het feit dat je op zo’n prachtig eiland zit, maakt het erger. Je voelt je rot en daarbovenop voel je je schuldig omdat je denkt dat je blij moet zijn. Je hebt focking palmbomen om je heen, wat wil je nog meer?! 

Als je op een zonovergoten eiland niet gelukkig kunt zijn, waar kun je dat dan wel?

Maar dat is het hem nou. Het maakt niet uit waar je heenvlucht of wat je doet. Jij blijft jij.

Emoties die je voelt en hebt gevoeld, worden in je lichaam opgeslagen. Die draag je met je mee. De manier waarop je op stress reageert, draag je met je mee.

Tenzij je oké leert te zijn met wie jij bent, zul je eenzaamheid overal weer tegenkomen.

1. Ik laat de rotgevoelens toe

Gelukkig weet ik intussen dat het helemaal prima is om je af en toe kut te voelen. Dat moet gewoon kunnen.

Ook al schijnt de zon. Ook al staan er perfecte golven. Ook al is je leven fantastisch.

Het maakt niet uit. Lekker even een paar dagen je afzonderen. Tijd voor jezelf nemen. Emoties er laten zijn. Huilen, slapen, Netflixen, taartjes eten.

Voor een paar dagen is dat echt niet erg. Maar duurt de eenzaamheid langer dan een week of twee? Trek dan aan de bel en praat erover met een vriend, familielid of hulplijn (zie #5). 

2. Ik beweeg mijn lijf elke dag

Beweging. Deze heb je vast al eens gehoord. Het schijnt goed voor je te zijn. En dat is het ook. Maakt niet eens uit hoe je beweegt. Maar bewegen moet je.

Zet muziek aan, ga dansen in je kamer, zwaai je armen op en neer, maak een strand/boswandeling, ga zwemmen of surfen, doe yoga (rustig, actief of een combinatie), sleep jezelf naar de sportschool of doe wat Qi gong. 

Beweging doet je energie vrij stromen. Dit is fijn, aangezien emoties zich in je lijf nestelen.

Hoe minder je beweegt, hoe meer je in je hoofd gaat zitten. Je moet dus de energie van je hoofd naar de rest van je lichaam krijgen. En dat doe je door te bewegen.

Shake it like a polaroid picture

Wat ook helpt: een minuutje shaken. Doe dit in een kamer waar niemand je ziet, zodat je jezelf helemaal kunt laten gaan. Met je ogen dicht shake je heel je lijf, van top tot teen. Wanneer de minuut voorbij is, merk dan op wat je in je lijf voelt. 

3. Ik heb een Beest genomen

Als (digital) nomad is het niet bepaald makkelijk om een huisdier te hebben. Toch zijn er mogelijkheden. Je kunt doen aan ‘pet sitting’, je aanmelden bij oppassites en uitlaatservices.

Zo heb ik het lang gedaan. Nu heb ik sinds kort mijn eigen katje. Het kan zeker wat extra stress opleveren, met name in het begin. Jij en je beest moeten aan elkaar wennen, een routine opzetten.

Maar de voordelen? Wegen absoluut op tegen de nadelen. Wanneer je een dier aait, maakt je lijf oxytocine aan, een knuffelhormoon. Daar word je dus gelukkig van! Het vermindert stress en eenzaamheid.

Daarnaast heeft de zorg voor een huisdier een positief effect op je gevoel voor eigenwaarde (mits je het goed doet en je beest blij is).

4. Ik verminder stress met time blocking 

Stressmanagement is eigenlijk de nummer 1 tip voor het bestrijden van geestelijke gezondheidsproblemen. Naar mijn mening. En die van talloze professionals.

Depressie, eenzaamheid, paniek, angststoornissen – stress speelt daar een zware, ZWARE rol in. 

Door je tijd in te delen per dag of per week (dit heet time blocking) geef je jezelf houvast en zie je wat haalbaar is en vooral wat niet haalbaar is. Dat heeft een gunstig effect op stress. 

Als freelancer of ondernemer kun je jezelf namelijk iets te veel pushen. Je werkt ’s avonds door omdat je per se een deadline wilt halen.

Je neemt alle mogelijke opdrachten aan uit angst volgende maand geen geld te hebben. Je perfectioneert je werk omdat je denkt niet goed genoeg te zijn.

Je spendeert veel te veel tijd aan één opdracht en raakt gefrustreerd over wat je er voor terugkrijgt.

Herkenbaar? Kappen dan. Bewaak je grenzen, leer hier hoe time blocking werkt en maak gebruik van mijn gratis template. 

5. Ik bel een vriend, coach, therapeut of hulplijn

Eenzaamheid gaat vaak gepaard met een gigantisch gevoel van schaamte.

Deze schaamte is soms nog pijnlijker dan de eenzaamheid zelf. Hierdoor trekken veel mensen zich vaak juist terug, in plaats dat ze contact zoeken met de buitenwereld.

Ze willen het zelf oplossen en zonderen zich af. Hoe ik dit weet? Omdat ik precies hetzelfde doe.

Althans, totdat ik leerde dat het totaal averechts werkt. Nu bel ik mijn online therapeut als ik hulp of advies nodig heb. 

Met vrienden bespreek ik ook dingen, maar ik probeer het wel licht te houden en er vooral voor hen te zijn. Iedereen worstelt met zijn eigen problemen. Door daar met elkaar over te praten, vind je herkenning en verbondenheid.

Maar hulp komt in verschillende vormen en het is aan jou om te kijken wat het best bij je past. Zo zijn er:

• (online) therapeuten & psychologen,
•  coaches op alle mogelijke gebieden (geld, welzijn, carrière, liefde, etc.),
• (gratis) hulplijnen via telefoon of WhatsApp (Stichting MIND bijvoorbeeld),
• yoga retreats met een focus op mental health,
• healers en sjamanen;
• vrienden en familie.

Losbreken van kettingen en stigma’s

Het leven is soms kneiterklote. Of je nu in een nat kikkerland zit of op een zonnig eiland.

Maar op het moment heb ik weinig te klagen. Ik heb geleerd om te praten over wat me dwarszit, het van me af te schrijven of af te sporten.

Dat is een voorrecht, heb ik me gerealiseerd.

Als moderne nomad sta ik ver af van de wereld waarin een deel van de Balinezen leeft. In sommige afgelegen dorpen worden mensen met zware geestelijke gezondheidsproblemen (schizofrenie bijvoorbeeld) letterlijk aan de ketting gelegd.

Deze praktijk wordt pasung genoemd.

Hoewel verboden, komt het nog steeds voor in heel Indonesië. Mensen met psychische stoornissen worden soms als gevaarlijk gezien, als schande voor de familie/community of als bezeten door demonen.

Pasung is een extreem voorbeeld en wordt gelukkig steeds minder toegepast. Maar feit is dat het stigma op mentale gezondheidsproblemen nog steeds enorm groot is. Niet alleen op Bali, ook in de rest van de wereld.

Mental Health Helpline L.I.S.A.

Gelukkig zijn er steeds meer initiatieven en projecten die dit stigma willen doorbreken. Zo stuitte ik recent op de nieuwe hulplijn L.I.S.A. Deze hulplijn is beschikbaar voor zowel lokale inwoners van Bali als voor buitenlanders. Ik las erover op Facebook en ik vind het een geweldig initiatief. Naast L.I.S.A. zijn er nog tal van andere hulplijnen in Indonesië.

All you need is (self)love

Ik ben ervan overtuigd dat hoe meer we dit soort onderwerpen bespreekbaar maken, hoe zwakker onze schaamte wordt en hoe authentieker we kunnen leven.

Dat is wat ons met elkaar verbindt, onze sterkste tool in de strijd tegen eenzaamheid.

En dat is waarom we hier op aarde zijn. Om ons ware zelf te leren kennen, te accepteren en lief te leren hebben. Zodat we ook elkaar kunnen liefhebben.

Dat is, naar mijn mening, de belangrijkste les in dit leven.

Nah, en laat ik daar toevallig een boek over hebben geschreven.